Verrassende ontmoetingen

And we are off! Zodra we zijn uitgezwaaid door Peter, Daphne, Renske en Josien is de reis begonnen. Onze eerste stop zou Chintsa worden, zo’n vier uurtjes rijden langs de kust, berg op, berg af.

Verrassing

Het plaatsje en de backpackers moeten niet voor al te veel verrassingen zorgen, want een van de weekendjes weg twee jaar geleden was ik hier ook al beland. Erg bizar dan ook om hier Ryno tegen te komen, de surfleraar waar ik twee jaar geleden een surfles van heb gehad in Coffee Bay, ruim tweehonderd kilometer van Chintsa vandaan. We hebben elkaar toen één avond gesproken, hartstikke leuk, hij Afrikaans pratend en ik Nederlands en we konden de conversatie nu gewoon weer voortzetten. Alsof het twee maanden geleden was in plaats van twee jaar.Hij was ‘the Bay’ zat, had het er te druk, was te ver van alles vandaan en wilde iets anders. Hij geeft nu surflessen in Chintsa, waar een veel minder afgelegen en een erg ontspannen backpackers ligt. Supergrappig om hier iemand tegen te komen die je gewoon kent, voelt wel heel erg ‘local’.

En hoewel deze toevallige ontmoeting alle ingrediënten heeft voor een mooie aflevering Grenzeloos Verliefd… Beloofd is beloofd, mensen, ik kom gewoon naar huis.

Lazy

Het vakantiegevoel is zeker sinds gister helemaal aanwezig. In Port Elizabeth voelde het allemaal al erg vertrouwd en thuis. Nu is het puur genieten van het mooie weer en de mooie landschappen. Gisterochtend begon de dag in zee waar vooral Evelien haar angsten (met name voor de haaien) overwon en we een surfles hadden. Omringd door hoge bergen, lekker water en een, op ons na, door iedereen verlaten strand is dat echt heel bijzonder. Gelukkig overwon Evelien niet alleen haar angsten, maar heeft ze de smaak ook flink te pakken en hebben we plannen om de laatste dagen in Durban ook een poging te wagen.

Terwijl Eef daarna een welverdiende massage kreeg, heb ik een lekkere lazy middag bij het zwembad aan de bar gezeten. Noodgedwongen, eigenlijk, want het broodje dat ik om één uur had besteld, kreeg ik twee uur later. Thuis zou ik al lang weg zijn, maar hier zijn we er al duidelijk aan gewend geraakt. Nooit gedacht, maar toch.

Spannend

Om vier uur werden we verwacht bij Ikankwezi Private Game Drive voor een sundown game drive. Ik had niet verwacht nog veel dieren te gaan zien deze keer, omdat je toch denkt dat je dat allemaal wel gehad hebt. Maar na Addo en The Mountain Zebra National Park was ook Ikankwezi een hele belevenis. Met een 4x4 het ruige gebied in wat behoorlijk groot bleek te zijn. De giraf die geschrokken van het paadje weg galoppeerde was de eerste attractie. Hoewel we uit zijn blik konden opmaken dat het ook zo maar eens andersom kon zijn. Echt een supermooi dier.

In Ikankwezi leeft een tiental witte leeuwen. Ze zitten los van de andere dieren in een afgezet gebied waar onze auto naar binnen kon door een soort van sluis waar onze gids uit een kluis een geweer tevoorschijn haalde. ,,Just for safety’’, grijnsde hij. Hm hm…

De spanning in de auto steeg en niet veel later zagen we het eerste roedel bij een kadaver. Erg indrukwekkend, zeker omdat het mannetje meteen wel heel waaks op onze auto af kwam. Zodra de auto stil stond, stond hij ook stil, maar zodra we weer wat verder op reden, sloop hij er achteraan. Op een gegeven moment zat hij op nog geen anderhalve meter achter ons aan. Spannende momenten, maar absoluut de moeite waard. Langzaam zette de schemering in en zo reden we naar een superluxe lodge midden in het gebied waar we lekker gegeten hebben.

Eyeopener

Terug bij de backpackers nog even aan de bar gehangen. De jonge mensen die hier werken vonden dat we een drukke dag gehad hadden. Druk is hier sowieso een relatief begrip. De lunch draaien bij het zwembad, vervolgens een volleybaltoernooitje organiseren en ’s avonds het eten opdienen wordt hier gezien als een pittige werkdag. De meeste van de mensen die hier werken zijn zelf op doorreis, maar ‘out of money’ en dus aan het sparen voor de volgende kilometers. Uit de gesprekken met hen 's avonds in de bar blijkt dat het leven voor de jonge, blanke Zuid Afrikanen er niet gemakkelijker op is geworden de laatste jaren met de ANC als grootste partij. Ze komen moeilijk aan een baan, omdat de kleurlingen en zwarten (zo zijn de benamingen voor de verschillende bevolkingsgroepen nou eenmaal) een voorkeurspositie hebben op de arbeidsmarkt. En dat terwijl veel van de blanke Afrikanen gewoon in een goede opleiding hebben geïnvesteerd. We zijn er nu al een aantal tegen gekomen die plannen hebben om naar Europa te gaan om daar te proberen wat geld te gaan verdienen. Maar de ticket én een visum zijn het probleem. Als ze eenmaal een ticket hebben gekocht, kunnen ze een visum aanvragen waar ze 150 euro voor moeten betalen met het risico dat de aanvraag afgewezen wordt en men dus met een ticket en 150 euro minder zitten. En van een dagelijks inkomen van zo’n 200 Rand (20 euro!) is het al lastig rondkomen en is sparen echt crisis. Het deed me de ogen wel weer even openen.

En zo zorgen onze eerste dagen van de reis toch weer voor een hoop verrassingen. Ik had niet gedacht dat we weer zoveel van de cultuur mee zouden krijgen en we meteen al zoveel gedaan en gezien zouden hebben. BergenNu onderweg naar de volgende verrassing. Je ziet dat het gebied weer aan het veranderen is. Het is dinsdag maar er lopen erg veel mensen overal langs de weg en het eerste stadje waar we net doorheen zijn gereden, is complete chaos van mensen, auto’s, geiten, koeien en honden. Het is niet het mooiste deel van Zuid Afrika, maar de Drakensbergen/Lesotho - de bestemming voor deze week - belooft wel heel gaaf te worden. In een mooie guesthouse in Kokstad overnachten we vanavond om morgen de eerste bergen te gaan zien.

Groetjes,

Nadine