Motherwell

Dit wordt een hele vroege avond slapen, vrees ik… Hoe vermoeiend kan een dag ‘niets’ doen zijn? Hoewel het niet mijn eerste keer is hier in Zuid Afrika en ook niet in de township zijn het wederom de indrukken die me vandaag gesloopt hebben.

Pas na de middag konden we terecht op het project; ’s morgens kwam Louise het een en ander uitleggen over Thamsanqa. We kregen een namenlijst en plattegrond mee en toen mochten we eindelijk.

In Motherwell, een reusachtige township op een half uurtje afstand, liggen vier huisjes verspreid. Vanaf het jongenshuis, naar Cynthia, Nosi en Lulama. Overal was wel iemand thuis en vooral de kleintjes waren meteen enthousiast. Bij de anderen moest er eerst even het een en ander uit de boom worden gekeken. En Joost, neefje, geloof het of niet; ook hier werkt de knipoog erg ontwapenend ;)

In het laatste huis wonen zes meisjes en daar zijn Evelien en ik gebleven. Ik werd meteen door S geregeld om met haar huiswerk te helpen. Economics, Management and Sciences, net mijn ding. Maar grade 7 kan ook ik nog wel aan.

Lulama had net een nieuwe tafel in huis gekregen van Toon en Jeanne, een stel dat vanuit Nederland bij Stichting Thamsanqa betrokken is. Daaraan kon nu het huiswerk gemaakt worden. Normaal gesproken gebeurde dat op de bank. Met de andere kinderen eromheen. Ook nu klom er meteen eentje op m’n schoot, maar nadat ik verdiept in de tekst over ‘free and economic goods’ niet zo heel veel aandacht voor haar had, ging ze weer.

Het meisje bleek een smart ass met grote ambities. Grade 7 is hier de hoogste klas van Primary School. In december, als ze geslaagd is, wil ze het liefst in de stad naar school. Dan wil ze arts worden, of zangeres, want zingen kan ze ook.

Buiten hebben de oudste meiden voor ons gedanst, waarop vervolgens de vraag kwam of we hen geen Nederlandse dans konden leren… Iemand suggesties? Wij konden namelijk niet veel meer verzinnen dan een lompe klompendans en ’In de maneschijn’.

Het is wel even de vraag of we in de loop van de week wat meer kunnen ondernemen. Na twee uurtjes sjouwen en knuffelen hebben we het wel een beetje gezien en ook de kinderen gaan elkaar lopen vervelen. Maar zonder al teveel speelgoed voor handen en zo in het diepe losgelaten, moeten we daar nog even iets op verzinnen.

Met al dat ge-heen-en-weer in de auto ook iets verzinnen voor een beetje beweging. Er hangen hier verschillende fietsen aan de plafonds, maar buiten is dat niet echt een optie, geloof ik. Peter belooft al sinds donderdag dat ie er eentje op een Tacx-trainer zet voor me. En ik beloof al sinds donderdag dat ik dan elke ochtend op de fiets begin… Heerlijk, al die beloftes op z’n Afrikaans. We zullen zien wat de morgen brengt!

Slaap rustig, zoals ze hier zo mooi zeggen.

X