"You keep coming back, meissie!"

En dan sta je opeens in de stralende zon, droge vlakte rondom het vliegveld, ronde billen om me heen, vrolijk doorkletsende mensen terwijl je incheckt en alles gaat een heel stel stappen langzamer.

Heel even betrap ik mezelf erop dat ik sta te wiebelen in de hele trage rij voor de paspoortcontrole op Kaapstad. Ik besluit het te houden op kriebels - want ja, hoor, ze zijn er! Eigenlijk al vanaf het moment dat de eerste ,,hello, how are you’’ - ,,I’m fine, how are you?’’ conversatie had plaats gevonden.

Nog een klein uurtje vliegen vanaf Kaapstad en ik was er. En weer opnieuw sta ik te kijken van de eindeloze townships die zich uitstrekken langs de landingsbaan. Ik heb het maar weer opnieuw op de foto gezet, wie weet zijn er verschillen te ontdekken met die van twee jaar geleden.

Evelien en Remco stonden klaar op Port Elizabeth, lekker bruin gekleurd en in korte broek en t-shirt. De temperatuur is prima en het werd ook hier al gauw zonnig.

De eerste vier/vijf weken verblijven we bij Peter en Daphne. Een echtpaar dat zelf in een bijgebouw van hun huis woont, zodat ze plek kunnen bieden aan acht vrijwilligers van projecten in de buurt. ,,Ah, meissie, you keep coming back’’, was het warme welkom van Daphne. Ik heb tijdens mijn vorige bezoek één keer bij ze gegeten toen Evelien al bij hen woonde. Dat waren ze niet vergeten. Ook van Peter een dikke knuffel. En vanavond al interessante gesprekken aan tafel tijdens het eten. Wat een inspirerende mensen!

Dit was alvast even snel een eerste berichtje, naar bed, naar bed! Een nachtje doortrekken is niet meer wat het geweest is. Morgen meer!

Kus